Episode 8: Alle bomen weg!

17 december 2009

Vanochtend heb ik echt een enorme shock gehad! Zoals iedere ochtend, help ik het vrouwtje met het openen van de gordijnen om daarna voor het raam te gaan zitten om naar de tuin te kijken. Deze ochtend: niets! Alle bomen, het terras, de bank, alles was verdwenen! Ja, ik zweer het je, compleet verdwenen! In één nacht: tuin weg! Zou dit dan die beruchte cultuurschok zijn waar iedereen die in een vreemd land komt last van krijgt?

Er was alleen nog maar een groot wit. En er waren kleine witte dingetjes die uit de lucht vielen, een soort van katoen of iets van dien aard. Ik was flabbergasted, zoals de Amerikanen zeggen. Na een paar minuten heeft het vrouwtje de deur opengedaan die naar de tuin gaat en ik mocht voor de eerste keer een paar pasjes buiten de deur doen. Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn vrees en heel voorzichtig heb ik een paar stapjes gedaan in die witte deken. O, hemel! Ik zakte van kop tot staart in dat spul! Ik ging ook verdwijnen, net als de tuin! De enige manier waarop ik me kon verplaatsen was al springend. In het begin was ik nog bang, maar op een gegeven moment vond ik het hartstikke grappig: al die kleine katoentjes die vielen, het vrouwtje dat kleine witte balletjes gooide die ik probeerde te vangen……. Ja, ik moet zeggen dat het een memorabele ervaring was. Ik heb een balletje mee naar binnen genomen, want het was erg koud buiten, maar na enige tijd had deze bal zich in water veranderd! Het leven is een groot mysterie.

Maar nu moet ik naar de keuken, want het personeel is bezig een lekker stuk kipfilet te braden.

litterkwitter
"Als er een universeel geluid moest zijn dat de vrede moest uitbeelden, zou ik stemmen voor kattengespin." - Barbara L. Diamond