Episode 23: Braaf geweest
4 augustus 2010
Wij zijn weer eens een dag met z'n allen alleen gelaten. Met 'wij' bedoel ik de niet menselijke persoonsconstructies, dus wij katten. Het menselijk gedeelte van het gezin is weer eens de hele dag 'uit', zoals ze dat noemen. Dit houdt in dat we ze de hele dag niet meer zien en vaak ook een groot deel van de avond niet. Dan worden er extra bakjes eten voor ons gevuld, een extra toilet klaargezet en heel veel water.
Meestal is het eten op de helft van de dag al op, want ik heb altijd erg veel trek, daar kan ik helemaal niets aan doen. Heel af en toe presteren ze het zelfs om de hele nacht ook niet thuis te komen, maar dan komt er 's avonds altijd even een buur naar ons kijken. Wij kijken dan naar die buur, dit vanaf een gepaste afstand, want we zijn niet zo toeschietelijk tegenover mensen die we nog niet goed kennen.
We vervelen ons nooit op zo'n dag omdat er niemand is die ons corrigerend toespreekt of ons belet dingen te doen die we graag willen doen. Het is nu avond en ik hoor ze thuiskomen.
Er hebben zich vandaag geen calamiteiten voorgedaan omdat we naar ons doen redelijk rustig zijn geweest. Wat zullen ze het fijn vinden dat de kranten dit keer niet in kleine snippers door de kamer zijn verspreid. En dat we de anjers niet allemaal van hun steeltjes hebben afgebeten. Dat er ditmaal geen vazen zijn omgegooid en de telefoon nog steeds op de lader staat. Dat er ook geen aarde uit de plantenbak is gehaald en ook de vitrage nog voor het raam hangt. Er zit alleen een scheur in het gordijn op de bovenverdieping omdat we erin zijn geklommen. Het was Boefie's schuld: hij daagde mij uit. En er is een hele stapel handdoeken en slopen uit de kast gevallen en daar zijn we een tijdje mee bezig geweest, dus ik denk dat alles opnieuw moet worden opgevouwen. Ook zijn er wat boeken uit de boekenkast gevallen omdat we verstoppertje hebben gespeeld achter de boeken. Voorts zijn er twee bakjes met water omgegooid in de keuken, of liever gezegd, het water is er helemaal overheen gegaan omdat we er per ongeluk hard tegen hebben gestoten tijdens een wilde achtervolging. En, o ja, de appels op de fruitschaal zijn door ons gebruikt voor een voetbalwedstrijd. Coco heeft aan het spel niet meegedaan, maar heeft een grote haarbal overgegeven op de crèmekleurige, damasten tweezitsbank. Maar verder is er helemaal niets aan de hand, dus ze kunnen tevreden zijn over ons.
En nu zitten we gedrieën naast elkaar op het trapje naar de keuken en wachten we op ETEN.
