Zaterdag, 3 november 2007
Laatst kregen we een chique uitnodiging in de bus voor een gala-avond. Dress code: 'avondkledij'. Voor mijn echtgenote het perfect excuus om nog eens uitgebreid te gaan winkelen, want dat vorige gala-kleedje is intussen uit de mode. Gelukkig heb ik als man dat probleem niet, want een smoking blijft nu eenmaal in de mode. Ik heb dan ook vijf jaar geleden als investering een smoking gekocht, want iedere keer weer huren, begon ik te voelen in mijn portemonnee.
De dag van de gala-avond breekt aan, mijn vrouw is zich aan het opmaken, ik spring in de douche, scheer me en begeef me naar onze kleerkast waar mijn smoking veilig opgeborgen hangt. Veilig zei ik toch... Ik neem mijn smoking-hemd (ja mijn smoking heeft een bijpassend hemd, nvdr.) van de hanger, trek het aan wil mijn manchette-knopen vastmaken en zie dat ofwel Mickey ofwel Artuur mijn hemd heeft gebruikt als klimtouw. De linkermouw heeft enkele hakken van kattenklauwen en de rechtermouw is volledig gerafeld. Verdomme! (u hoort het me al roepen nietwaar). Soit, niet getreurd, niemand zal er iets van merken als ik mijn vest niet uitdoe op de gala-avond. Vervolgens neem ik neem mijn tuxedo uit de kast, trek hem aan en mijn vrouw proest het uit van het lachen. Met hun klimpartij in mijn kostbaar hemd hebben onze twee wollebollen met hun vacht tegen mijn smoking aan zitten schurken met als gevolg dat mijn smoking eruit ziet als een kruising van Mickey en Artuur.
Na een uur wrijven als gekken met de kleerborstel ziet de smoking er terug draagbaar uit en kunnen we eindelijk vertrekken. De avond loopt op rolletjes, toffe sfeer, lekker eten, perfect gewoon. Totdat een overijverige ober er niets beter op vind dan te morsen met de rode wijn en ik me genoodzaakt zie mijn vest uit te doen.... Hilarisch gelach aan tafel.... Verdomme!