Episode 14: Muis Gevangen!

17 april 2010

♫♫ Le printemps est là, trálàlàlàlà-là-lá…♫. Wat een geluk! Eindelijk, sinds twee weken, mag ik naar buiten (achter het huis) en het is geweldig! De zon die schijnt, het bos met zijn geheimen, zijn grote bomen, de blauwe lucht zonder die lawaaivliegtuigen vanwege een soort van aswolk die ergens uit IJsland schijnt te komen……….. Ik zag op de televisie al die mensen die vast zaten op de vliegvelden. Ik begrijp sowieso niet waarom mensen altijd daar willen zijn waar ze niet zijn. Ik, ik ben overal tevreden op voorwaarde dat er genoeg te eten is en genoeg ruimte om je vrij te bwegen. Ik spring, ik ren en ik klim de hele dag lang en in de avond lig ik bijna dood van vermoeidheid in mijn mand. De buitendeur van de keuken blijft op een kier staan zodat ik naar binnen kan wanneer ik wil en dat is zo ongeveer om de tien minuten om te controleren of alles nog in orde is in huis : of er geen veranderingen hebben plaatsgevonden bij de etensbakjes, of de meubels niet zijn verplaatst, of er geen andere katten zijn binnengekomen, katzovoort, katzovoort.

Enkele dagen geleden heb ik een muis gevangen en ik heb hem op het terras gelegd voor het vrouwtje, want die kan ze zelf niet vangen, dus ik heb er haar een cadeau gedaan. En blij dat ze was! Ze maakte me complimenten : « Grote meid! O, wat een mooie muis heb je gevangen! Bravo! » Maar ze wilde niet dat ik hem in de keuken bracht en Coco heeft geprobeerd er zich tegenaan te bemoeien en dat, dat was irritant. Want die gemakzuchtige aristokatten, geboren met een zilveren etensbak naast zich gevuld met kaviaar, kunnen zelf niet jagen maar ze willen zich wel altijd meester maken van de prooi van een ander. Dus ik heb de muis direct met huid en haar opgegeten want met dat nieuwe dieet van de laatste maanden heb ik constant een reuzehonger en ik moet zeggen: het was heerlijk. Ik begrijp niet dat ze geen muis in blik verkopen. Wat een gat in de markt vormt muis in blik wel niet, dat zou men toch moeten uitbuiten. Ik denk erover om een aanbevelingsbrief te schrijven naar Royal Canin. En nu hou ik op met vertellen, want ik hoor de koelkastdeur opengaan.