Episode 24: Verhalen uit het verleden

8 augustus 2010

Soms gebeuren er dingen waar wij katten helemaal niets aan kunnen doen, maar die ons toch worden aangerekend. Zoals de ervaring van Flops, één van mijn illustere voorgangers.

Flops schijnt een mooie cyperse kater te zijn geweest. Hij was intelligent, nieuwsgierig en vindingrijk. Zoals alle katten dus.

Op een avond is hij bij onze buren naar binnen gegaan. Het was winter, koud en donker, en die mensen hadden om een of andere onnaspeurlijke reden de keukendeur openstaan, dus Flops ging een kijkje nemen in dat warme en lichte huis, ook al wist hij dat ze daar een grote hond hadden, een Rottweiler genaamd Zeno. Maar deze hond zat eigenlijk altijd in een ren in de tuin en niet in huis. Echter, die bewuste avond lag Zeno op het tapijt in de woonkamer. En Flops wandelde doodgemoedereerd naar binnen. Wel, Zeno kreeg uitroeptekens in zijn ogen en zette de achtervolging in. Het schijnt via de vensterbanken en boekenkasten door de kamer te zijn gegaan en aangezien de fauteuils op wieltjes stonden op een gladde plavuizen vloer, vlogen de meubelen alle kanten op. Ja, zo'n Rottweiler is ook niet niks, hè? Het schijnt allemaal zo'n lawaai te hebben gemaakt dat mijn verzorgers dachten dat er in het huis naast hen wat instortte. Flops kwam even later rustig thuis. De volgende dag stonden er op het terras van de buren allemaal planten in zeer deplorabele staat in gebroken potten. Alsof er een windhoos overheen was gegaan. En wie denk je dat de schuld van alles kreeg? Juist ja, Flops. Hoe had hij nu kunnen weten dat Zeno in huis was? Waarom stond de keukendeur trouwens open? Wie ging er als een idioot achter Flops aan? Nou? Wel?

Dan het geval van de opvolger van Flops, Tobias. Een enorm grote, langharige, grijze kater, type Viking. Sloeg met zijn nagels over de neus van een logerende jachthond toen deze zo brutaal was uit Tobias? etensbak te eten en joeg de jankende hond toen de keuken uit. Iedereen natuurlijk weer vol medelijden met de bloedende hond (slechts een schrammetje, hoor, ze overdrijven altijd zo, honden), terwijl Tobias volledig in zijn recht stond toen hij zijn bezit verdedigde.

Ik vraag me toch echt af of er niet eens moet worden opgetreden tegen deze soort van onrechtvaardigheid, desnoods met kattelijke maatregelen.

Ik vertel dit verhaal als inleiding voor hetgeen mij nu "geheel ten onrechte" wordt aangerekend. Er was via de schoorsteen en de open haard een vogel naar binnen gevlogen. Iedereen kan begrijpen dat zoiets bij ons katten grote opwinding veroorzaakt. We hebben dus getracht deze vogel te vangen, wat enige schade aan de inrichting van de kamer teweeg heeft gebracht. En natuurlijk hadden wij het weer gedaan, dat begrijpt iedereen. Waarom zorgen ze er dan niet voor dat vogels niet door de schoorsteen naar binnen kunnen vallen? Waarom lijmen ze al die onnodige snuisterijen en objecten die overal staan niet vast, zodat ze niet kunnen omvallen als wij er per ongeluk tegen aan stoten? Waarom kopen ze geen katbestendige meubels? Nou? Wel?
Kijk, dit bedoel ik dus.

Van louter frustratie ga ik nu het etensbakje van Boefie leegeten. Hij krijgt nog kinderbrokjes. Die zijn veel lekkerder dan die dieetbrokjes van mijzelf.