Zondag, 2 september 2007
Voor mijn werk reis ik heel wat van de wereld af. Je moet je daar echter niet te veel bij voorstellen. Je stapt in Zaventem in het vliegtuig, in New York stap je uit. Je vertrekt naar je vergadering en daarna stap je terug in het vliegtuig naar België. Romantisch is anders…
Voor zulke ‘korte’ vluchten neem ik uiteraard geen grote reiskoffer mee, maar een ‘trolley’, je weet wel zo’n kleine valies met wieltjes en een stang om hem vooruit te trekken. Vreemd genoeg heeft die ‘trolley’ om één of andere duistere reden een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor onze Mickey en Artuur.
Vanaf het ogenblik dat ik binnenkom met mijn valiesje en het neerzet op de tafel om het uit te pakken, spurten onze twee helden er naar toe om er zich in of op te leggen. Meestal is Mickey de snelste, maar Tuur laat zich uiteraard zeer snel gelden en al snel rollen ze al vechtend door de kamer (voor de gevoelige lezer, dit ‘vechten’ is een speels geravot met elkaar). Na een tijdje als er een ‘overwinnaar’ uit de strijd komt dan vleit de ene keer Artuur en de andere keer Mickey zich in zijn volle lengte uit op mijn ‘trolley’.
Totdat ik gisteren thuis kwam en er geen gevecht volgde, maar één of andere intieme dans of worsteling (’t is maar hoe je het bekijkt) die er toe leidde dat onze twee salontijgers zich samen op dat kleine valiesje nestelden. Zo zie je maar weer dat waar een wil is…
Tot de volgende keer voor weer een avontuur met Mickey en Artuur.