Zondag, 13 januari 2008
De zus van mijn vrouw heeft besloten een weekje te gaan skiën en aangezien zij steeds op onze Mickey en Artuur letten, is het deze keer aan ons. Lenin en Trotski noemen hun twee troetels. What’s in a name zie ik u denken. Maak u geen zorgen, ze hebben geen bizarre voorliefde voor het communisme of de voormalige USSR. Ze vonden het gewoon trendy namen. Aan u om te oordelen.
Soit. Vanmorgen werden haar twee harige rakkers thuis afgeleverd. Grappige is dat M&A en T&L ondanks dat ze mekaar zeer goed kennen (omdat ze steeds samen logeren als wij of mijn schoonfamilie met vakantie gaan) steeds datzelfde ontmoetingsritueel doorgaan. Neuzen tegen mekaar, even ruiken aan mekaars achterwerk (wie zei er dat katten en honden zo verschillend waren), tweemaal rond mekaar lopen en dan op verkenning doorheen het huis.
Na dit ritueel zoeken ze dadelijk hun vertrouwde plekje op. Trotski op de valies met Mickey en Lenin op de bovenste verdieping op mijn bureaustoel. Na enkele uren gaat alles terug zijn normale gangetje en buiten het feit dat de kattenbak twee tot driemaal daags moet worden ververst (4 katten kunnen heel wat produceren, geloof me) blijft alles bij het oude.
Na het weekend vertrek ik maandagmorgen naar mijn werk. Alle babyspullen in de wagen, want mijn dochtertje moet naar de crèche. Ik kom aan bij de kinderopvang met dochter en koffertje vol baby-spullen als ik plots een zeer bizar gehuil hoor. Ik en de crèche-dame (hoe noem je dat eigenlijk?) schrikken ons een bult. Het gehuil herhaalt zich en klinkt nu nog klaaglijker dan ervoor. Ik open het koffertje en een doodsbange Lenin springt tevoorschijn... Terug naar huis om de kat af te zetten en natuurlijk weer veel te laat op mijn werk...
Tot het volgende avontuur met Mickey en Artuur Lenin!