Intermezzo: Wie met de hond slaapt...

Men zegt wel eens dat een baasje steeds meer op zijn huisdier gaat lijken. Misschien is dat wel zo, maar Mickey en Artuur nemen steeds meer mijn gewoontes over. Ze slapen met mij en mijn vrouw op bed, ze eten als wij eten 's morgens en 's avonds, kijken mee TV en zo kan ik nog wel een aantal dingen bedenken. Niets aan de hand hoor ik u denken, maar die 'infectie' van mensengewoontes op mijn haarballen begint de laatste tijd echt beangstigend te worden....

Heb jij ook zo’n ongelooflijke hekel aan wachten? ’s Morgens naar het werk stapvoets aanschuivend in de file naar Brussel. 's Avonds in de supermarkt, aan het postkantoor anderhalf uur aanschuiven voor een postzegel. Volgend weekend naar een concert van U2, raad eens... aanschuiven om binnen te kunnen en aanschuiven om weer buiten te geraken. We zijn zodanig geconditioneerd dat we mooi als puppets on a string netjes in de rij gaan staan om onze beurt af te wachten. Dit, net als zoveel andere dingen, onderscheidt ons van de dieren. Of niet?

Mickey drinkt de laatste tijd niet meer uit zijn bakje, maar staat 's morgens altijd te wachten op het keukenaanrecht tot ik de kraan opendraai. Dan houdt hij zijn kopje schuin en drinkt vervolgens van het stromende water. Impressive nietwaar. De volgende ochtend zit Mickey op het aanrecht, met achter hem, netjes in de rij aan te schuiven, Artuur. Mickey drinkt, Artuur wacht zijn beurt netjes af om vervolgens ook te drinken.

Hoe is de uitdrukking ook alweer: "Wie met de hond (of is het mens) slaapt, krijgt zijn vlooien".

Tot de volgende...

litterkwitter
"Er werd mij verteld dat de trainingsprocedure met katten moeilijk was. Dat is het niet: de mijne had mij getraind in 2 dagen" - Bill Dana